بسم الله الرحمن الرحیم
نمیدونم از کجا بگم از کجا شروع کنم
منم یه روزی عاشق یه نفری بودم
دلبسته نگاهش ....
کسی که همیشه در تمام لحظاتم بود
کسی که یه لحظه تنهام نمی گذاشت
کسی که ....
ولی یه لحظه با یک اشتباه کوچک همه چیز عوض شد
اون از من برید مثل یه پرنده ک انگاری من تو قفس حبسش کرده بودم
رفت و تنهام گذاشت...
حالا من تنها شدم تنهای تنها
دارم با لحظه به لحظه زندگیمو با خاطرات اون می گزرونم
هنوزم امید دارم ک برگرده
همین...
مانه زندگیهایمان به قشنگی این عکس هآست
ونه دوست داشتنمان به تندی این شعرها
مافقط یک مشت آدم معمولی هستیم
که صبح هاصبحآنه میخوریم
ظهرهآناهار
شبهاغصه!!
داخلِ کافه نشسته بودم
میزِ کنارى ام دختر و پسرى بودند،
که ناخواسته توجهم را جلب کردند
همدیگر را نگاه میکردند و کلامى بینشان رد و بدل نمیشد
بغضى که دختر داشت و هر لحظه منتظرِ شنیدنِ صداى انفجارَش بودم
و پسرى که بى تفاوت ترین آدمِ روى زمین بود
بالاخره قطره اى از چشمِ دختر جارى شد و
تمامِ پهناى صورتش را گرفت...
با صدایى لرزان
فقط یک جمله را تکرار میکرد؛
"تو قول داده بودى"
و در جواب فقط سکوت میشنید و سکوت!
از پسر بودنم بَدَم آمد
از اینکه به پشتوانه ى جنسیتشان،قولِ مردانه میدهند و
مثلِ بچه ها میزنند زیرَش
از اینکه گاهى چون نمیتوانند طرفشان را نگه دارند،
چون دوست داشتن بلد نیستند،
هى قول میدهند و قول میدهند و قول میدهند!
هـیـس
هـیچی نگو
صدای تو را باد هم نباید بشنود
تمام وجود تو مال من است
مردم میگویند حسودم
تو میگویی دیوانه
اما من عاشـقم
عشق... ، حسادت... ، دیوانگی
تو چی میفهمی
از روزگارم...
از دلتنگی...
گاهی به خدا
التماس میکردم
خوابت را ببینم...
میفهمی...????
فقط خوابت...
